Op naar Portugal
Door: marit
Blijf op de hoogte en volg Reuzen peulen
16 September 2013 | Portugal, Pedrógão Grande
Zo daar stonden we dan langs de kant van de weg. Na 4 weken werken op de boerderij van Bea was het weer tijd om te gaan. Backpack op, duim omhoog, in de snikhete zon, nergens schaduw, brandend asfalt en geen auto te bekennen. Een typisch geval van de lifters blues zou je kunnen zeggen, maar niks was minder waar. Na 1,5 maanden zouden we eindelijk weer eens naar een concertje gaan. Het was dan wel niet echt onze muziek, maar het had een hoog D.i.Y gehalte en de opbrengst van de avond ging naar verschillende linkse actie groepen in Asturias die op dit moment te maken hadden met dikke boetes en/of rechtzaken. Bart en ik zijn de slechtse niet en willen voor deze zaak graag een extra biertje drinken. Op naar Bimenes dus! Een slome lift door een prachtig gebied, veel biertjes, leuke muziek, een dansje, tortilla patatas en laat naar bed. Dat hadden we ff nodig!
De volgende ochtend onder het genot van een kopje thee besloten we via de kust van Asturias en Galicia naar Portugal te gaan liften met als eerste stop Cudillero. Een prachtig dorpje in een berg inham, direct aan de zee. Zo hebben we 4 dagen langs de kust gelift. Veelal op kleine weggetjes. Op zulke momenten kan ik echt een hekel hebben aan liften. Soms sta je een uur langs de kant van de weg. Honger, dorst, oververhit om uiteindelijk een lift van 5 kilometer te krijgen. Maar aan de andere kant is liften, juist op de kleine wegen, heel leuk. Vaak rijden ze speciaal voor jou een extra mooie route, vertellen ze je van alles over de omgeving, kom je op plekken waar je anders nooit zou komen. hoor je grappige of soms ontroerende verhalen, brengen ze je naar een camping, geven ze je eten en ga maar door.
Zo hebben we mooie dorpjes gezien, ruines van een eeuwen oud fort bekeken, wild gekampeerd op een prachtig verstopt strand bij Cee, epische duin formatisch bij Ribeira gezien...
Uiteindelijk zijn we met 150 kilometer per uur, in zn 4de versnelling en met 1 hand aan het stuur in Portugal beland. Wel te verstaan in Viana Do Castelo. Een lief stadje zo´n 50 kilometer boven Porto. Hier hebbn we een dagje gewandeld en pilsjes gedronken om uiteindelijk in het pikke donker op een kamping te belanden die was gesitueerd middenin de bouwvallen van oude fabrieken. Het voelde, op zn zachts gezegd, wel een beetje spookachtig aan daar. Alhoewel, toen de zon weer op kwam de volgende dag was het stieken wel weer heel episch. De douches en wc´s in oude paardenstallen, grote verlaten fabriekshallen.. Mooie plek voor een dikke vuige punk show!
Daarna 2 dagen in Braga vertoeft. De 3de grootste stad in Portugal. Het is net zo groot als Zwolle... Zo dicht bevolkt is het hier dus. Een mooie stad, dat wel, maar de verloedering is ook duidelijk zichtbaar en dat geeft het mooie daar een soms treurig tintje.
Gelukkig kwamen we daar aan terwijl er die dag een feestje was. Er werd gevierd dat het de laatste dag was voordat iedereen weer aan het werk/school moest en de winter weer voor de deur staat. Iedereen is in het wit gekleed, want straks als de winter komt, ga je weer in het zwart gekleed. Wit staat voor zomer hier... ´S middags over een marktje gewandeld en savonds waren er overal concerten. Onze 1ste fado concert meegemaakt. (De traditionele muziek van Portugal) Verder allerlei straat artiesten, kunst expos, overal eten en drinken. Heel tof, alleen jammer dat er nergens een wc te bekennen was.
Na een weekendje Braga was het tijd om naar onze volgende HelpX te gaan. Voor het eerst maar eens een bus genomen ipv liften. Een hele ervaring! De buschauffeurt reed zo hard dat hij een uur eerder aankwam dan was gepland. Echt, wat een helse rit.
De boerderij zelf was prachtig. En de mensen lief, maar toch zijn we er maar 2,5 dagen geweest. Ze verwachten namelijk dat we 10/12 uur per dag met hun mee werkten. We werden verwelkomt in een vies bed en een vieze kamer en we waren nog geen uur aangekomen of we waren al weer druk aan het werk. Nooit de tijd gehad om rustig over het land te lopen, of om samen te praten over hoe je dingen ervaart enzovoorts. Echt, dat ging ons toch echt te ver. Jammer, maar zo kan dat gaan.
Dus toen maar een paar dagen in het dorpje Pedrogao Grande blijven hangen om een nieuw adres te vinden. Thank God voor de gratis internet in be bibliotheek. Mooie omgeving om te wandelen en een bar met flesjes bier voor 0,80. Wat wil een mens nog meer?
Vandaag is het dan zover. We gaan weer op stap naar de volgende helpX. Deze keer een perma cultuur iniatief. Ik kijk er enorm naar uit! Het is in de buurt van hier. Pampilhosa da Serra. Dus na dit verslagje te hebben getypt gaan we er heen liften.
De volgende ochtend onder het genot van een kopje thee besloten we via de kust van Asturias en Galicia naar Portugal te gaan liften met als eerste stop Cudillero. Een prachtig dorpje in een berg inham, direct aan de zee. Zo hebben we 4 dagen langs de kust gelift. Veelal op kleine weggetjes. Op zulke momenten kan ik echt een hekel hebben aan liften. Soms sta je een uur langs de kant van de weg. Honger, dorst, oververhit om uiteindelijk een lift van 5 kilometer te krijgen. Maar aan de andere kant is liften, juist op de kleine wegen, heel leuk. Vaak rijden ze speciaal voor jou een extra mooie route, vertellen ze je van alles over de omgeving, kom je op plekken waar je anders nooit zou komen. hoor je grappige of soms ontroerende verhalen, brengen ze je naar een camping, geven ze je eten en ga maar door.
Zo hebben we mooie dorpjes gezien, ruines van een eeuwen oud fort bekeken, wild gekampeerd op een prachtig verstopt strand bij Cee, epische duin formatisch bij Ribeira gezien...
Uiteindelijk zijn we met 150 kilometer per uur, in zn 4de versnelling en met 1 hand aan het stuur in Portugal beland. Wel te verstaan in Viana Do Castelo. Een lief stadje zo´n 50 kilometer boven Porto. Hier hebbn we een dagje gewandeld en pilsjes gedronken om uiteindelijk in het pikke donker op een kamping te belanden die was gesitueerd middenin de bouwvallen van oude fabrieken. Het voelde, op zn zachts gezegd, wel een beetje spookachtig aan daar. Alhoewel, toen de zon weer op kwam de volgende dag was het stieken wel weer heel episch. De douches en wc´s in oude paardenstallen, grote verlaten fabriekshallen.. Mooie plek voor een dikke vuige punk show!
Daarna 2 dagen in Braga vertoeft. De 3de grootste stad in Portugal. Het is net zo groot als Zwolle... Zo dicht bevolkt is het hier dus. Een mooie stad, dat wel, maar de verloedering is ook duidelijk zichtbaar en dat geeft het mooie daar een soms treurig tintje.
Gelukkig kwamen we daar aan terwijl er die dag een feestje was. Er werd gevierd dat het de laatste dag was voordat iedereen weer aan het werk/school moest en de winter weer voor de deur staat. Iedereen is in het wit gekleed, want straks als de winter komt, ga je weer in het zwart gekleed. Wit staat voor zomer hier... ´S middags over een marktje gewandeld en savonds waren er overal concerten. Onze 1ste fado concert meegemaakt. (De traditionele muziek van Portugal) Verder allerlei straat artiesten, kunst expos, overal eten en drinken. Heel tof, alleen jammer dat er nergens een wc te bekennen was.
Na een weekendje Braga was het tijd om naar onze volgende HelpX te gaan. Voor het eerst maar eens een bus genomen ipv liften. Een hele ervaring! De buschauffeurt reed zo hard dat hij een uur eerder aankwam dan was gepland. Echt, wat een helse rit.
De boerderij zelf was prachtig. En de mensen lief, maar toch zijn we er maar 2,5 dagen geweest. Ze verwachten namelijk dat we 10/12 uur per dag met hun mee werkten. We werden verwelkomt in een vies bed en een vieze kamer en we waren nog geen uur aangekomen of we waren al weer druk aan het werk. Nooit de tijd gehad om rustig over het land te lopen, of om samen te praten over hoe je dingen ervaart enzovoorts. Echt, dat ging ons toch echt te ver. Jammer, maar zo kan dat gaan.
Dus toen maar een paar dagen in het dorpje Pedrogao Grande blijven hangen om een nieuw adres te vinden. Thank God voor de gratis internet in be bibliotheek. Mooie omgeving om te wandelen en een bar met flesjes bier voor 0,80. Wat wil een mens nog meer?
Vandaag is het dan zover. We gaan weer op stap naar de volgende helpX. Deze keer een perma cultuur iniatief. Ik kijk er enorm naar uit! Het is in de buurt van hier. Pampilhosa da Serra. Dus na dit verslagje te hebben getypt gaan we er heen liften.
