Op weg naar de volgende boerderij
Door: Marit
Blijf op de hoogte en volg Reuzen peulen
06 Augustus 2013 | Spanje, Villaviciosa
Ongeveer twee weken geleden lieten we de boerderij van Cyrille achter ons om een paar dagen te logeren en bij te kletsen bij mijn tante en haar vriend in Anglars Juillac. (In de buurt van Cahors) Ook deze rit hebben we liftend afgelegd binnen anderhalve dag en uiteraard op standje rustig aan. Picknick hier, biertje daar.
We werden met open armen ontvangen in het bloedhete binnenland van Frankrijk. Het was een leuke klik tussen ons 4en. Er is in ieder geval genoeg gelachen, lekker gegeten en uiteraard ook het een en ander gedronken. Hoogtepunten van onze tijd daar waren (voor mij) de avond picknick op een berg van een dorp waar ik de naam van ben vergeten, het oer oude kerkje in Metze, ons laatste avondmaal met elkaar, zwemmen met onze kleren aan om ff af te koelen. Eigenlijk, als ik nu zo dingen begin op te noemen kan ik niet meer stoppen. Het was een hele fijne tijd waar ik met een grote glimlach op terug kijk.
Vanuit Cahors regio zijn we naar San Sebastian gaan liften. Ook dit haalden we in anderhalve dag op ons dooie gemakkie.
Hier werden we volledig overvallen door de massas mensen overal. Sinds we weg zijn gegaan hadden we nog geen stad gezien. Het zweet en de zenuwen braken ons uit van al die gehaaste mensen in enorme getalen. We hadden hier nooit over nagedacht. We gingen naar San Sebastian om onze vriend Duo na 4 jaar weer eens te zien. Tering. We konden niet bij Duo thuis slapen en uiteraard zaten door al die drukte, al de campings, pensions, hostels enzovoorts vol en buiten slapen met al die mensen vond ik maar niks. Dus pas om half 11 savonds een slaapplek aangeboden gekregen en een goede ook! Een heerlijk bed bij 2 vrienden van Duo.
De volgende dag alsnog naar de camping gegaan, die nu niet meer vol zat en daar nog wat nachtjes gebivakkeerd en geregeld met Duo afgesproken.
Toen het tijd werd om verder te gaan heeft Duo ons naar onze volgende baskse vriend gebracht in Gabiria. Een mini dorp zoon 45 kilometer onder San Sebastian. Hier woont Benat. Bart en ik hebben met hem gewerkt bij De Tuinen Van Weldadigheid.
Blijkbaar komen hier nooooooit touristen want bij aankomst alleen al hadden we super veel bekijks. Iedereen staarde naar ons of wilde een praatje maken, biertje met ons drinken, samen eten. Heel wat anders dan de onpersoonlijke grote stad. We vonden het prachtig.
Benat zijn vrienden waren heel open en vriendelijk naar ons en we werden overal mee betrokken ook als Benat er zelf niet was.
Wat ik zelf nogal vuig vond was dat de ouders van Benat een huis hadden gekocht. Een vervallen krot. Dit waren ze nu al 10 jaar aan het opknappen en als het straks klaar is gaan de kinderen dr in wonen. Nu was er 1 appartement klaar voor gebruik met epic uitzicht op de bergen. Echt, kippenvel. Dus privacy, epic uitzicht, een cd speler met punk/folk muziek en relaxste literatuur. Ik zelf heb met een glimlach op mn gezicht het boek ´´Days of war and nights of love´´ (Crimethink for beginners) gelezen en Bart verhalen over een aantal anarchisten uit vroegere tijden. Allemaal erg inspirererd.
Toen we hier van weg gingen liften hielden we ons hart vast. Iedereen zei ons dat liften hier erg moelijk ging en dat het verboten was en dus de polizei er erg hard op kon gaan. Dus toen Benat voor school in Bilbao moest zijn (dat was op weg naar onze volgende bestemming) besloten we maar met hem mee te gaan en al wat kilometers te smokkelen zo. Na een ochtendje wandelen in he centrum van Bilbao op een prima liftplek afgezet en op het ergste voorbereid. Uiteindelijk hebben we er geen 20 minuten gestaan en werden we zo voor de camping in Llanes afgezet. Ook een kustplaatsje in Asturias. Super relaxste plek daar.
Na 3 dagen luieren en wandelen werd het gisteren eindelijk es tijd om naar de volgende boerderij te gaan liften. Zoon 50 kilometer van Llanes vandaan. Ook nu waren we weer op het ergste voorbereid, maar ook nu niet langer dan 20 minuten gewacht en ondanks dat het omrijden was voor de beste man zette hij ons toch af in het dorpje waar we moesten wezen in de middle of fucking nowhere.
Dus nu zijn we bij Bea. Hier blijven we 4 weken. In ons volgende reisverslag zullen we hierover wat verder uitwijden.
We werden met open armen ontvangen in het bloedhete binnenland van Frankrijk. Het was een leuke klik tussen ons 4en. Er is in ieder geval genoeg gelachen, lekker gegeten en uiteraard ook het een en ander gedronken. Hoogtepunten van onze tijd daar waren (voor mij) de avond picknick op een berg van een dorp waar ik de naam van ben vergeten, het oer oude kerkje in Metze, ons laatste avondmaal met elkaar, zwemmen met onze kleren aan om ff af te koelen. Eigenlijk, als ik nu zo dingen begin op te noemen kan ik niet meer stoppen. Het was een hele fijne tijd waar ik met een grote glimlach op terug kijk.
Vanuit Cahors regio zijn we naar San Sebastian gaan liften. Ook dit haalden we in anderhalve dag op ons dooie gemakkie.
Hier werden we volledig overvallen door de massas mensen overal. Sinds we weg zijn gegaan hadden we nog geen stad gezien. Het zweet en de zenuwen braken ons uit van al die gehaaste mensen in enorme getalen. We hadden hier nooit over nagedacht. We gingen naar San Sebastian om onze vriend Duo na 4 jaar weer eens te zien. Tering. We konden niet bij Duo thuis slapen en uiteraard zaten door al die drukte, al de campings, pensions, hostels enzovoorts vol en buiten slapen met al die mensen vond ik maar niks. Dus pas om half 11 savonds een slaapplek aangeboden gekregen en een goede ook! Een heerlijk bed bij 2 vrienden van Duo.
De volgende dag alsnog naar de camping gegaan, die nu niet meer vol zat en daar nog wat nachtjes gebivakkeerd en geregeld met Duo afgesproken.
Toen het tijd werd om verder te gaan heeft Duo ons naar onze volgende baskse vriend gebracht in Gabiria. Een mini dorp zoon 45 kilometer onder San Sebastian. Hier woont Benat. Bart en ik hebben met hem gewerkt bij De Tuinen Van Weldadigheid.
Blijkbaar komen hier nooooooit touristen want bij aankomst alleen al hadden we super veel bekijks. Iedereen staarde naar ons of wilde een praatje maken, biertje met ons drinken, samen eten. Heel wat anders dan de onpersoonlijke grote stad. We vonden het prachtig.
Benat zijn vrienden waren heel open en vriendelijk naar ons en we werden overal mee betrokken ook als Benat er zelf niet was.
Wat ik zelf nogal vuig vond was dat de ouders van Benat een huis hadden gekocht. Een vervallen krot. Dit waren ze nu al 10 jaar aan het opknappen en als het straks klaar is gaan de kinderen dr in wonen. Nu was er 1 appartement klaar voor gebruik met epic uitzicht op de bergen. Echt, kippenvel. Dus privacy, epic uitzicht, een cd speler met punk/folk muziek en relaxste literatuur. Ik zelf heb met een glimlach op mn gezicht het boek ´´Days of war and nights of love´´ (Crimethink for beginners) gelezen en Bart verhalen over een aantal anarchisten uit vroegere tijden. Allemaal erg inspirererd.
Toen we hier van weg gingen liften hielden we ons hart vast. Iedereen zei ons dat liften hier erg moelijk ging en dat het verboten was en dus de polizei er erg hard op kon gaan. Dus toen Benat voor school in Bilbao moest zijn (dat was op weg naar onze volgende bestemming) besloten we maar met hem mee te gaan en al wat kilometers te smokkelen zo. Na een ochtendje wandelen in he centrum van Bilbao op een prima liftplek afgezet en op het ergste voorbereid. Uiteindelijk hebben we er geen 20 minuten gestaan en werden we zo voor de camping in Llanes afgezet. Ook een kustplaatsje in Asturias. Super relaxste plek daar.
Na 3 dagen luieren en wandelen werd het gisteren eindelijk es tijd om naar de volgende boerderij te gaan liften. Zoon 50 kilometer van Llanes vandaan. Ook nu waren we weer op het ergste voorbereid, maar ook nu niet langer dan 20 minuten gewacht en ondanks dat het omrijden was voor de beste man zette hij ons toch af in het dorpje waar we moesten wezen in de middle of fucking nowhere.
Dus nu zijn we bij Bea. Hier blijven we 4 weken. In ons volgende reisverslag zullen we hierover wat verder uitwijden.
