De eerste week
Door: Marit
Blijf op de hoogte en volg Reuzen peulen
09 Juli 2013 | Frankrijk, Saint-Hilaire-du-Rosier
Het begon allemaal op een zondag in Mander. Mander ligt in the middle of fucking nowhere op zoon 15 kilometer van Hengelo af. Een prachtige omgeving, dat dan weer wel. Waarom in Mander? Wel, daar eindigde een weekendje met Bart zn moeder die haar verjaardag daar vierde. Aangezien de sleutel van ons huis al ingeleverd was en onze spullen opgeslagen waren hadden we weinig andere keus dan ons kamp op te slaan op een boeren camping in Mander.
Maandag stonden we met frisse moed aan de kant van de weg. Liftend naar Grenoble (Zuid Frankrijk). Blijkbaar hadden we onze lift spirit niet want na 8 uur liften waren we vast komen te zitten net boven Bielefeld, bij het plaatsje Hilter. (Nee, nee geen Hitler!) Nog geen 150 kilometer verder. Gelukkig stond daar tegenover dat we een prachtige wild kampeer plek vonden midden in de bossen.
De volgende dag begon net zo kansloos. Uiteindelijk zelfs afgezet op de weg naar Hannover. De beste man die ons daar dropte zei dat iedereen vanuit daar naar Frankfurt ging. Nou niet dus.... De wanhoop nabij besloten we maar een lift naar Hannover aan te nemen, hopende op een wonder. De beste man die ons oppikte snapte niks van deze beslissing en wij konden het hem ook niet uitleggen aangezien wij er ook niks van snapte. Uiteindelijk zette hij ons vlak voor Hannover af richting Dortmund. Hier bleek dat je soms de weg eerst moet kwijt raken wil je hem terug kunnen vinden want vanaf daar kregen we al heel snel een directe lift naar Keulen en vanuit daar een directe lift naar St Goar. (Net onder Koblanz). Super mooi was het in St Goar. We kwamen op een camping terecht die naast de Rijn stond omringd door grote bergen. Heel mooi.
De lift spirit zat er vanaf toen lekker in, maar Bart en ik blijven toch ook gewoon mooi weer lifters, dus toen we de volgende ochtend wakker werden en het regende besloten we maar een dagje te blijven hangen in ST Goar.
Dus na 2 nachtjes op de zelfde plek te hebben geslapen besloten we weer verder te gaan en blijkbaar hadden we onze lift spirit niet verloren in de tussentijd want ook deze dag ging erg goed. De weg naar de snelweg was trouwens echt prachtig ook. Wat een mooie omgeving. Ik kon de elfjes, kabouters en feetjes bijna zien rond dwarrelen. Die dag eindigde we in de auto van een dame die een biologische wijngaarde in Duitsland runt. Nu was ze op weg naar vrienden in omgeving delemont te Zwitserland. Die hebben ook een biologische wijngaard. Nadat ze hoorde wat onze reis missie was moesten we wel met haar mee om hun wijngaard te bekijken.Onder het Hannover motto ' doe vooral dingen die je niet plant, het komt toch wel goed' zijn we akkoord gegaan met haar aanbod. We waren nog geen 30 minuten aangekomen of de 1ste wijn fles werd al open getrokken en in een rap tempo ging de ene fles na de andere open, kwam er lekker eten op tafel en werd er eigenlijk gewoon vanuit gegaan dat we bleven slapen. Hoe cool is dat?! Dat soort dingen maak je echt alleen mee als je lift. Prachtig!
De volgende dag hebben we een ochtendje geholpen op de wijngaard inruil voor hun gastvrijheid en hebben ze ons uiteindelijk op de weg naar Bern afgezet. We eindigde die dag rond 20.00u op de ringweg om Geneve. Iedere ervare lifter weet wat dit kan gaan betekenen. Slapen in de fucking berm en daar had ik zooooooooooooooo geen zin in. Daar word ik echt te oud voor. Ik zweer het. Ook weet iedere ervaren lifter dat het soms raar kan lopen als je aan de kant van de weg staat en ook nu stopte er uiteindelijk 2 jonge dames die ons naar een mega relaxste camping ergens in Frankrijk brachten. Gex heette het plaatsje. Zoon 30 kilometer van Zwitserland. De dag erna was zo heet dat we een relax dagje inlaste. Wijntje, biertje, boek, spelletje, schaduw. Heerlijk!
Afijn zondag dus weer verder gaan liften. Beetje suffe dag om te gaan liften. Altijd weinig verkeer en zo ook vandaag natuurlijk. Tevens ging ook echt iedereen de verkeerde kant op. Om een of andere reden waren Bart en ik steeds gedoemt van onze reisplanning af te stappen, zucht. Ook nu gaven we hieraan toe en gingen uiteindelijk richting Lyon ipv Grenoble. Want ons uiteindelijk 2 bizarre reisverhalen op leverde. De eerste is dat we met een autobusje een klapband kregen midden op de snelweg. De beste man raakte zowaar in paniek en ging al ketting rokende om ons heen ijsberen terwijl Bart de band verwisselde in ik het verkeer probeerde op afstand te houden. Na 1,5 uur gingen we eindelijk weer verder. Hij zette ons af op een tankstation waar we alles te eten en drinken mochten kopen van zijn geld. Als dank. We waren uiteindelijk veels te bescheiden volgens hem, maar wij vonden oprecht dat hij ons niks hoefde te geven. Tenslotte kregen we al een ritje van hem en in ruil daarvoor reparen we graag zijn band.
Het 2de bizarre verhaal is dat ik in Pont D'Ains een random dude gedag had gezegt op straat. Het bleek later een jonge man te zijn die ook bij ons op de camping stond. Hij herkende mij en kwam een praatje doen. Het bleek dat zn oom hem morgen kwam ophalen en ze samen richting Grenoble gingen. Wij mochten wel mee. Hoe bizar is dat?! Wij belandde compleet uit te richting op een camping en toch vinden we, geheel per ongeluk, iemand die precies onze kant op gaat EN ons een lift aanbied.
Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat we de volgende dag vrij makkelijk in St Hilaire du Rosier aankwamen. Een dorpje dichtbij Grenoble. Hier gaan we werken op een biologische tuinderij.
Naast dat het ontzettend heet is, is het hier ook erg mooi. Is de boerderij super tof (ze bewerken het land met ezels, hoe vet is dat?) en zijn de mensen heel relax en enorm aardig. Net 1,5 werkdagen er op zitten en nu al voelt het erg positief!
Maandag stonden we met frisse moed aan de kant van de weg. Liftend naar Grenoble (Zuid Frankrijk). Blijkbaar hadden we onze lift spirit niet want na 8 uur liften waren we vast komen te zitten net boven Bielefeld, bij het plaatsje Hilter. (Nee, nee geen Hitler!) Nog geen 150 kilometer verder. Gelukkig stond daar tegenover dat we een prachtige wild kampeer plek vonden midden in de bossen.
De volgende dag begon net zo kansloos. Uiteindelijk zelfs afgezet op de weg naar Hannover. De beste man die ons daar dropte zei dat iedereen vanuit daar naar Frankfurt ging. Nou niet dus.... De wanhoop nabij besloten we maar een lift naar Hannover aan te nemen, hopende op een wonder. De beste man die ons oppikte snapte niks van deze beslissing en wij konden het hem ook niet uitleggen aangezien wij er ook niks van snapte. Uiteindelijk zette hij ons vlak voor Hannover af richting Dortmund. Hier bleek dat je soms de weg eerst moet kwijt raken wil je hem terug kunnen vinden want vanaf daar kregen we al heel snel een directe lift naar Keulen en vanuit daar een directe lift naar St Goar. (Net onder Koblanz). Super mooi was het in St Goar. We kwamen op een camping terecht die naast de Rijn stond omringd door grote bergen. Heel mooi.
De lift spirit zat er vanaf toen lekker in, maar Bart en ik blijven toch ook gewoon mooi weer lifters, dus toen we de volgende ochtend wakker werden en het regende besloten we maar een dagje te blijven hangen in ST Goar.
Dus na 2 nachtjes op de zelfde plek te hebben geslapen besloten we weer verder te gaan en blijkbaar hadden we onze lift spirit niet verloren in de tussentijd want ook deze dag ging erg goed. De weg naar de snelweg was trouwens echt prachtig ook. Wat een mooie omgeving. Ik kon de elfjes, kabouters en feetjes bijna zien rond dwarrelen. Die dag eindigde we in de auto van een dame die een biologische wijngaarde in Duitsland runt. Nu was ze op weg naar vrienden in omgeving delemont te Zwitserland. Die hebben ook een biologische wijngaard. Nadat ze hoorde wat onze reis missie was moesten we wel met haar mee om hun wijngaard te bekijken.Onder het Hannover motto ' doe vooral dingen die je niet plant, het komt toch wel goed' zijn we akkoord gegaan met haar aanbod. We waren nog geen 30 minuten aangekomen of de 1ste wijn fles werd al open getrokken en in een rap tempo ging de ene fles na de andere open, kwam er lekker eten op tafel en werd er eigenlijk gewoon vanuit gegaan dat we bleven slapen. Hoe cool is dat?! Dat soort dingen maak je echt alleen mee als je lift. Prachtig!
De volgende dag hebben we een ochtendje geholpen op de wijngaard inruil voor hun gastvrijheid en hebben ze ons uiteindelijk op de weg naar Bern afgezet. We eindigde die dag rond 20.00u op de ringweg om Geneve. Iedere ervare lifter weet wat dit kan gaan betekenen. Slapen in de fucking berm en daar had ik zooooooooooooooo geen zin in. Daar word ik echt te oud voor. Ik zweer het. Ook weet iedere ervaren lifter dat het soms raar kan lopen als je aan de kant van de weg staat en ook nu stopte er uiteindelijk 2 jonge dames die ons naar een mega relaxste camping ergens in Frankrijk brachten. Gex heette het plaatsje. Zoon 30 kilometer van Zwitserland. De dag erna was zo heet dat we een relax dagje inlaste. Wijntje, biertje, boek, spelletje, schaduw. Heerlijk!
Afijn zondag dus weer verder gaan liften. Beetje suffe dag om te gaan liften. Altijd weinig verkeer en zo ook vandaag natuurlijk. Tevens ging ook echt iedereen de verkeerde kant op. Om een of andere reden waren Bart en ik steeds gedoemt van onze reisplanning af te stappen, zucht. Ook nu gaven we hieraan toe en gingen uiteindelijk richting Lyon ipv Grenoble. Want ons uiteindelijk 2 bizarre reisverhalen op leverde. De eerste is dat we met een autobusje een klapband kregen midden op de snelweg. De beste man raakte zowaar in paniek en ging al ketting rokende om ons heen ijsberen terwijl Bart de band verwisselde in ik het verkeer probeerde op afstand te houden. Na 1,5 uur gingen we eindelijk weer verder. Hij zette ons af op een tankstation waar we alles te eten en drinken mochten kopen van zijn geld. Als dank. We waren uiteindelijk veels te bescheiden volgens hem, maar wij vonden oprecht dat hij ons niks hoefde te geven. Tenslotte kregen we al een ritje van hem en in ruil daarvoor reparen we graag zijn band.
Het 2de bizarre verhaal is dat ik in Pont D'Ains een random dude gedag had gezegt op straat. Het bleek later een jonge man te zijn die ook bij ons op de camping stond. Hij herkende mij en kwam een praatje doen. Het bleek dat zn oom hem morgen kwam ophalen en ze samen richting Grenoble gingen. Wij mochten wel mee. Hoe bizar is dat?! Wij belandde compleet uit te richting op een camping en toch vinden we, geheel per ongeluk, iemand die precies onze kant op gaat EN ons een lift aanbied.
Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat we de volgende dag vrij makkelijk in St Hilaire du Rosier aankwamen. Een dorpje dichtbij Grenoble. Hier gaan we werken op een biologische tuinderij.
Naast dat het ontzettend heet is, is het hier ook erg mooi. Is de boerderij super tof (ze bewerken het land met ezels, hoe vet is dat?) en zijn de mensen heel relax en enorm aardig. Net 1,5 werkdagen er op zitten en nu al voelt het erg positief!
