Casa Soja en Pizzanight in the Algarve
Door: marit
Blijf op de hoogte en volg Reuzen peulen
30 Oktober 2013 | Portugal, Moncarapacho
Met 2 volle dagen Lissabon achter de kiezen stapten we, op een druilige dag, in bus bus naar Faro. We hadden al 4 dagen regenachtig weer achter de rug en we waren het nu al meer dan zat. Vluchten naar de Algarve was de enige optie. Achteraf besef ik dat we niet zo hadden moeten mokken natuurlijk. Het waren namelijk de 1ste 4 dagen met minder weer sinds we begin Juli uit Nederland vertrokken waren.(....) Er word vertelt dat in de Algarve 300 dagen per jaar de zon schijnt, maar bij aankomst regende het daar (natuurlijk) ook gewoon...
Om precies te zijn: We gingen naar Sao Bras de Alportel. Hier zouden we gaan werken bij de smallholding van Tjitske, genaamd Casa Soja.
Tjitske is geen boerin, maar heeft 27 jaar geleden een ruine gekocht en dat met duurzame materialen omgebouwd tot een klein paradijsje. We hoopten daar meer te leren over het gebruik van natuurlijke materialen in het bouwen en onderhouden van onderkomens. Tevens is ze een vegatarische chefkokkin. Stiekem hoopten we dus ook wat meer kooktrucjes te leren van haar.
Tjitske is een schat van een vrouw van wie we qua koken idd best wel wat diingen hebben geleerd en heeft ze me een gezonder dieet aangemeten ivm mn voedsel allergien.
In onze vrije tijd daar hebben we ook een kroegentocht gedaan met Adriaan en Laura. Adriaan is al meer dan 15 jaar een goede vriend van Bart en toen we van elkaar ontdekte dat we heel dichtbij elkaar ''op vakantie'' waren moesten we elkaar natuurlijk ontmoeten. We hebben eerst Faro bekeken, maar uiteindelijk vooral veel kroegen en terrasjes van dichtbij gezien. Als klap op de vuurpijl zag ik, terwijl we tegenover het treinstation op een terrasje zaten, Danitsja en Beer voorbij lopen. Dantitsja en Beer zijn vrienden uit Zwolle. We wisten dat ze 1 dezer dagen ook in de regio zouden zijn, maar ze zo voorbij te zien lopen op juist dat moment was puur toeval. Uitaraard hebben ze zich bij ons gevoegd en zijn Danitsja en Beer later in de week ook nog twee dagen blijven logeren bij Casa Soja. Echt een super tijd!
Na 2,5 weken was het weer tijd om te gaan, maar voordat we gingen bracht Tjitske ons nog in contact met een Engels/Nederlands stel wat bij haar in de buurt woont. Hun zouden binnenkort op vakantie gaan en zochten mensen die op hun dieren (1 hond + 2 katten) wilden passen. Aangezien Bart en ik na al dat werken ook wel toe waren aan een vakantie, wilden wij wel op dat huis passen. Dus afgesproken werd dat we de laatste week van Oktober weer terug zouden komen om op hun huis + dieren te passen, maar eerst op naar Tojeiro! Daar stond onze volgende HelpX te wachten. Een permacultuur iniatief waar iedere vrijdag een pizzanight was. Ik houd van permacultuur en van pizza, dus deze helpX kon niet mis gaan, toch?!
We kwamen aan op een vrijdag avond, de pizza avond. De boer stond achter de bar en de pizzas werden gebakken door de HelpX'ers en Wwoofers. Wij hoefden niet direct mee te werken, maar mochten een avondje gewoon lekker pizza eten en bier drinken. Op de avond zelf vond ik de boel nogal rommelig, maar de volgende dag, toen we de boel met daglicht konden aanschouwen, bleek het niet gewoon rommelig, het was er gewoon smerig. Ik vind eigenlijk niet dat je een pizza avond voor zoon 120 man mag organiseren met zoon bende, maar goed, who am i to judge?!
Er stonden ook wat prive feesten gepland waar pizza gebakken voor moest worden, dus onze tijd besteedden we voornamelijk met de voorbereiding en bakken van pizza's en daarna weer de boel schoonmaken. Het was zeker wel een super toffe ervaring om pizza's te bakken voor zoveel man. Nieuwe recepten geleerd, met de pizza houtoven van 200 jaar oud om leren gaan, in een groot team samen werken. Heel tof.
Jammer alleen dat we door o.a die prive feestjes en de vaste pizza night we niet echt hebben gewerkt in de tuin... Dat vind ik stiekem natuurlijk het leukste van alles om te doen, maar goed, dat moment komt nog we weerl.
Nu beland in Moncarapacho. Hier gaan we ''housesitten''. Morgen gaan ze weg. Kijk er helemaal naar uit. Eindelijk weer even samen zijn. Dat is een zeldzame gebeurtenis geworden sinds we opstap zijn gegaan. Ik like het nu al!
Om precies te zijn: We gingen naar Sao Bras de Alportel. Hier zouden we gaan werken bij de smallholding van Tjitske, genaamd Casa Soja.
Tjitske is geen boerin, maar heeft 27 jaar geleden een ruine gekocht en dat met duurzame materialen omgebouwd tot een klein paradijsje. We hoopten daar meer te leren over het gebruik van natuurlijke materialen in het bouwen en onderhouden van onderkomens. Tevens is ze een vegatarische chefkokkin. Stiekem hoopten we dus ook wat meer kooktrucjes te leren van haar.
Tjitske is een schat van een vrouw van wie we qua koken idd best wel wat diingen hebben geleerd en heeft ze me een gezonder dieet aangemeten ivm mn voedsel allergien.
In onze vrije tijd daar hebben we ook een kroegentocht gedaan met Adriaan en Laura. Adriaan is al meer dan 15 jaar een goede vriend van Bart en toen we van elkaar ontdekte dat we heel dichtbij elkaar ''op vakantie'' waren moesten we elkaar natuurlijk ontmoeten. We hebben eerst Faro bekeken, maar uiteindelijk vooral veel kroegen en terrasjes van dichtbij gezien. Als klap op de vuurpijl zag ik, terwijl we tegenover het treinstation op een terrasje zaten, Danitsja en Beer voorbij lopen. Dantitsja en Beer zijn vrienden uit Zwolle. We wisten dat ze 1 dezer dagen ook in de regio zouden zijn, maar ze zo voorbij te zien lopen op juist dat moment was puur toeval. Uitaraard hebben ze zich bij ons gevoegd en zijn Danitsja en Beer later in de week ook nog twee dagen blijven logeren bij Casa Soja. Echt een super tijd!
Na 2,5 weken was het weer tijd om te gaan, maar voordat we gingen bracht Tjitske ons nog in contact met een Engels/Nederlands stel wat bij haar in de buurt woont. Hun zouden binnenkort op vakantie gaan en zochten mensen die op hun dieren (1 hond + 2 katten) wilden passen. Aangezien Bart en ik na al dat werken ook wel toe waren aan een vakantie, wilden wij wel op dat huis passen. Dus afgesproken werd dat we de laatste week van Oktober weer terug zouden komen om op hun huis + dieren te passen, maar eerst op naar Tojeiro! Daar stond onze volgende HelpX te wachten. Een permacultuur iniatief waar iedere vrijdag een pizzanight was. Ik houd van permacultuur en van pizza, dus deze helpX kon niet mis gaan, toch?!
We kwamen aan op een vrijdag avond, de pizza avond. De boer stond achter de bar en de pizzas werden gebakken door de HelpX'ers en Wwoofers. Wij hoefden niet direct mee te werken, maar mochten een avondje gewoon lekker pizza eten en bier drinken. Op de avond zelf vond ik de boel nogal rommelig, maar de volgende dag, toen we de boel met daglicht konden aanschouwen, bleek het niet gewoon rommelig, het was er gewoon smerig. Ik vind eigenlijk niet dat je een pizza avond voor zoon 120 man mag organiseren met zoon bende, maar goed, who am i to judge?!
Er stonden ook wat prive feesten gepland waar pizza gebakken voor moest worden, dus onze tijd besteedden we voornamelijk met de voorbereiding en bakken van pizza's en daarna weer de boel schoonmaken. Het was zeker wel een super toffe ervaring om pizza's te bakken voor zoveel man. Nieuwe recepten geleerd, met de pizza houtoven van 200 jaar oud om leren gaan, in een groot team samen werken. Heel tof.
Jammer alleen dat we door o.a die prive feestjes en de vaste pizza night we niet echt hebben gewerkt in de tuin... Dat vind ik stiekem natuurlijk het leukste van alles om te doen, maar goed, dat moment komt nog we weerl.
Nu beland in Moncarapacho. Hier gaan we ''housesitten''. Morgen gaan ze weg. Kijk er helemaal naar uit. Eindelijk weer even samen zijn. Dat is een zeldzame gebeurtenis geworden sinds we opstap zijn gegaan. Ik like het nu al!
